نام پدر: سید محمود
وضعیت تاهل: متأهل
تاریخ تولد: 21/9/1323
محل تولد: اصفهان
محل شهادت: دفتر نخست وزیری
محل کار: وزارت امور اقتصادی و دارایی
پیامبر اعظم(ص) فرمود: بالاترین مرگ، شهادت در راه خداست.
والسابقون السابقون، اولئک المقربون، فی جنات النعیم(سوره واقعه)
آنان که در ایمان پیشی گرفتند، به حقیقت مقربان درگاهند، آنان در بهشت پر نعمت جاودانی متنعمند.
شهید سید عبدالحسین دفتریان سال 1323در خانواده ای متوسط در استان اصفهان به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در اصفهان گذراند. روزها کار و فعالیت می کرد و شب ها به تحصیل علم و دانش می پرداخت. او قبل از اتمام درس به خدمت مقدس سربازی رفت و پس از اتمام این دوره، موفق به اخذ مدرک دیپلم متوسطه گردید. سال 1348 به استخدام وزارت امور اقتصادی و دارایی درآمد. او ضمن اشتغال، با تحصیل شبانه در مدرسه ی عالی بازرگانی، موفق به دریافت مدرک لیسانس بازرگانی شد. این شهید عزیز از همان سال های آغاز نهضت انقلاب اسلامی ایران(1342) با اعتقاد به رهبری امام خمینی(ره) با سردمداران رژیم سابق به مخالفت پرداخت. در ارتباط با دوستان و آشنایان خود مفاسد و مظالم رژیم منحوس پهلوی را بازگو و برملا می کرد. سال 1357 در تظاهرات و راهپیمایی های باشکوه انقلاب شرکت فعال داشت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، هم چون سربازی فداکار برای پیشبرد اهداف مقدس انقلاب اسلامی تلاش کرد . در جهت مبارزه با منافقین و گروهک های ضد انقلاب کوشا بود. در افشاگری علیه آنان قاطع و روشن بینانه عمل می کرد. او در وزارت امور اقتصادی و دارایی ، مسئولیت های حساس و مهم اداری و مالی بسیاری را عهده دار بود. در دوران ریاست جمهوری شهید بزرگوار رجائی، به عنوان ذیحساب و مدیر کل امور مالی نخست وزیری منصوب شد. با علاقه ی شدیدی که به شهیدان، رجائی و باهنر داشت با صداقت و پشتکار و تعهد وصف ناپذیر فعالیت می کرد. سرانجام این شهید عزیز در فاجعه ی جانگداز بمب گذاری دفتر نخست وزیری ، در هشتم شهریور 1360 همراه رجائی، رئیس جمهور مکتبی و باهنر نخست وزیر گرانقدر به فیض شهادت نائل آمد.
همسر شهید درباره ی او می گوید:
از بارزترین خصوصیات اخلاقی او می توان به وظیفه شناسی او اشاره کرد. در اجتماع و میان اطرافیان به انسانی اخلاق مدار و دیندار اشتهار داشت. بدون هیچ گونه ملاحظه و مسامحه ای در انجام وظایف شغلی بسیار مسئولیت شناس و دقیق بود. براساس اعتقاد و دیانت به قانون عمل می کرد. روزهای جمعه کلیه ی کارها را خود انجام می داد و سپس به نماز جمعه می رفت. او به شدت به امام خمینی(ره) علاقمند و به همان شدت از بنی صدر و منافقین بیزار و متنفر بود به طوری که کسی در حضورش به خود اجازه ی پریشان گویی نمی داد.
همکار شهید درباره ی او می گوید:
نمونه ای از یک مومن واقعی بود. بسیار کفرستیز و در یک کلام می توان گفت از مصادیق آیه ی شریفه"محمد رسول الله و الذین معه اشداء علی الکفار و رحماء بینهم" به شمار می آمد. نسبت به مومنین و روحانیت مبارز و اسلام ناب علاقه ی شدید و اعتقادی وافر داشت. اهل عمل و زحمت بود.
